จงเป็นเพื่อนที่ดีของตัวเอง

จงเป็นเพื่อนที่ดีของตัวเอง

หวังว่าเมื่อมาถึงตอนนี้คุณคงพอจะเห็นภาพบ้างแล้ว กฎข้อแรกนี้คือการค้นพบแก่นหรือศูนย์กลางและมีความจริงใจต่อตนเองดูอาจเหมือนง่าย แต่อย่างเพิ่งกังวลไป หากว่าคุณไม่ได้รู้สึกดีออกมาจากข้างในอยู่ตลอดเวลา ก็ควรพยายามย่ำแย่ยามทำต่อไปเรื่อย ๆ และเมื่อใดที่รู้สึกย่ำแย่แล้วละก็ มอลองทำแบฝึกหัดข้างล่างนี้ดู

ลองจินตนาการให้ตัวเองออกมายืนข้าง ๆ ร่างกายของคุณทำตัวประหนึ่งเพื่อนที่รักของตนเอง คุณจะพูจาปลุกปลอบ ยืนยันสร้างความมั่นใจกับตนเองออย่างไร..? คุณจะใช้วิธีการใดที่จะปลุกเร้าให้เกิดความรู้สึกดีต่อตนเอง…? จะกอดตัวเองแรง ๆ สักครั้งไหม…? จะบอกกับตัวเองไหมว่าคุณได้ทำดีที่สุดแล้ว และรู้สึกขอบกับความทุกข์ยากที่ชีวิตนำมาให้ แต่คุณคิดว่าตัวเองทำได้อย่างเยี่ยมยอด และสามารถรับมือในทุกเรื่องได้เป็นอย่างดี….?

แบบฝึกหัดดับกล่าวค่อนข้างง่ายมีประโยชน์อย่างแท้จริงเมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกหมดกำลังใจ จงทำรัวให้เป็นเพื่อนที่ดีของตนเองแล้วลองดูสิว่า มันช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นมากเพียงใด

เวลาที่คุณคิดถึงตัวเอง คุณมองเห็นว่าตัวเองว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน…? จะมองให้เห็นภาพของตัวเองอย่างกระจ่างชัดนั้นมันเป็นสิ่งที่ทำยากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่จิตใจหม่นหมอง มีคนเป็นจำนวนมากที่ชอบวิจารณ์ตัวเองและพบว่ามีเรื่องผิดพลาดอยู่มากมาย ซึ่งความเห็นเหล่านี้ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงเลย เราไม่ใช่คนเกียจคร้าน โง่เขลาเบาปัญญา เป็นคนไร้ค่า และอื่น ๆ อีกมากมายเราไปรับเอาความเชื่อเช่นนี้มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ซึ่งเลาเป็นช่วงที่เราพร้อมจะเชื่อในทุกสิ่งที่ถูกสั่งสอนมา และตราบใดที่คุณยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความเชื่อในด้านลบเกี่ยวกับตัวเองได้ คุณก็ยังจะต้องสงสัยในตัวเองอยู่ร่ำไป

ดังนั้น เราต้องทางต้องให้มีความจักที่จะฝึกใจของตัวเองให้มีความเอทางด้านบวก ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ทุกรั้งที่คุณรูสึกหรือคิดถึงอะไรบางอย่างที่เป็นไปในด้วยลบเกี่ยวกับตัวเอง จงทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดีแห่งตนและคัดค้านความคิดในด้านลบนั้น โดยเอาความคิดในแง่ดี หรือความคิดที่สามารถสร้างความมั่นใจให้เกิดขึ้นได้เข้ามาแทนที่

ยกตัวอย่างเช่น

ทุกครั้งที่คุณทีคุณบอกตัวเองว่า….เรานี่โง่จริง….

จงหยุดความคิดเช่นนั้นและบอกตัวเองเสียใหม่ว่า คุณเป็นคนฉลาด จงปฏิบัติเช่นนี้จนกลายเป็นนิสัย แน่นอนที่เทคนิคนี้ย่อมต้องใช้เวลาในหารฝึกฝน…แต่ขอรับรองว่ามันใช้ได้ผล

ดังนั้น….นับแต่นี้เป็นต้นไป

จงอย่างเชื่อในทุกสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับตัวเอง แต่จงท้าทายมัน… คุณเสียหายตรงไหนหรือ?

มันก็แค่เสียช่วงเวลาของชีวิต…ที่มัวแต่สงสัยตัวเองไปเท่านั้น

อ้างอิง

 ชลิต วินวัฒนา. นาริต คิดแบบช็อกโกแลต.กรุงเทพฯ:เพ็ญวัฒนา,2551